Συνθήκη Προσχώρησης (2003) - definizione. Che cos'è Συνθήκη Προσχώρησης (2003)
DICLIB.COM
Strumenti linguistici IA
Inserisci una parola o una frase in qualsiasi lingua 👆
Lingua:     

Traduzione e analisi delle parole da parte dell'intelligenza artificiale

In questa pagina puoi ottenere un'analisi dettagliata di una parola o frase, prodotta utilizzando la migliore tecnologia di intelligenza artificiale fino ad oggi:

  • come viene usata la parola
  • frequenza di utilizzo
  • è usato più spesso nel discorso orale o scritto
  • opzioni di traduzione delle parole
  • esempi di utilizzo (varie frasi con traduzione)
  • etimologia

Cosa (chi) è Συνθήκη Προσχώρησης (2003) - definizione


Συνθήκη Προσχώρησης (2003)         
Η Συνθήκη Προσχώρησης του 2003 ήταν η συμφωνία μεταξύ των 15, τότε, κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δέκα άλλων χωρών (Τσεχική Δημοκρατία, Εσθονία, Κύπρος, Λετονία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Μάλτα, Πολωνία, Σλοβενία, Σλοβακία), για την ένταξη των 10 τελευταίων χωρών στην ΕΕ. Την ίδια στιγμή η συνθήκη τροποποίησε ορισμένα σημεία τα οποία είχαν οριστεί αρχικά στην Συνθήκη της Νίκαιας.
Συνθήκη Εγγυήσεως (Κύπρος)         
ΣΥΝΘΉΚΗ ΤΟΥ 1960 ΜΕΤΑΞΎ ΚΎΠΡΟΥ, ΕΛΛΆΔΑΣ, ΤΟΥΡΚΊΑΣ ΚΑΙ ΗΝΩΜΈΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΊΟΥ
Συνθήκη Εγγυήσεων
Η «Συνθήκη Εγγυήσεως» ήταν μια από τις δυο συνθήκες ( η δεύτερη ήταν η «Συνθήκη Συμμαχίας)» που αναγνώρισαν επίσημα την ανεξάρτητη Δημοκρατία της Κύπρου. Η «Συνθήκη Εγγυήσεως» καθώς και η «Συνθήκη Συμμαχίας» ήταν το αποτέλεσμα των συμφωνιών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας που έγιναν στη Ζυρίχη και που κατέληξαν στην υπογραφή αυτών των συμφωνιών, στο Λονδίνο, στις 12 Φεβρουαρίου 1959. http://www.polignosi.com/cgibin/hweb?-A=3347&-V=limmata
Συνθήκη της Νάξου         
Η Συνθήκη της Νάξου ή Συνθήκη ειρήνης του 1454 είναι η αρχαιότερη συνθήκη που αφορούσε ελλαδικό χώρο αμέσως μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Συνάφθηκε μεταξύ της Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας και του Μωάμεθ Β΄ στις 18 Απριλίου 1454.

Wikipedia

Συνθήκη Προσχώρησης (2003)
Η Συνθήκη Προσχώρησης του 2003 ήταν η συμφωνία μεταξύ των 15, τότε, κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δέκα άλλων χωρών (Τσεχική Δημοκρατία, Εσθονία, Κύπρος, Λετονία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Μάλτα, Πολωνία, Σλοβενία, Σλοβακία), για την ένταξη των 10 τελευταίων χωρών στην ΕΕ. Την ίδια στιγμή η συνθήκη τροποποίησε ορισμένα σημεία τα οποία είχαν οριστεί αρχικά στην Συνθήκη της Νίκαιας.